به آسمان بگو...

گاهی ابری بودن بهتر از پر ستاره بودن است

به آسمان بگو...

گاهی ابری بودن بهتر از پر ستاره بودن است

دلم خونه

پرم از درد دلتنگی واسم راهی نمیمونه
تو که خوب و خوشی بی من، بدون تو دلم خونه

دلم خونِ، دلم خونه، وجودم بی تو داغونه
دلم خونه
نمی‌دونه نمی‌دونه کسی حالمو جز خدا نمی‌دونه
دلم خونه

دلت قرصه که من هستم که دنیامو به تو بستم
که هر وقت مشکلی باشه برای تو دمِ دستم
ولی من چی کیُ دارم که مثل خود من باشه
که هر وقت عشق رو کم دارم مثل معجزه پیدا شه

دلم خونه، دلم خونه، وجودم بی تو داغونه
دلم خونه
نمی‌دونه نمی‌دونه کسی حالمو جز خدا نمی‌دونه
دلم خونه

تو که نیستی پریشونم، دلم خونه
هراسونم و هیرونم و دیوونه

دلم خونه، دلم خونه، وجودم بی تو داغونه
دلم خونه
نمی‌دونه نمی‌دونه کسی حالمو جز خدا نمی‌دونه
دلم خونه

من و تو

از دست تو دلگیرم / آرامش نمیگیرم

با یاده تو هرشب / من با خودم درگیرم

خواستم پابندت نشم اما! / افسوس خیلی دیر جنبیدم!

تو خوب فهمیدی که دل باختم/ من از نگاهت اینو فهمیدم

دلبری از تو / دلبستگی از من

عاشقی از تو / وابستگی از من

عجیبه که یکی شبیه من! /به یک نگاه ساده دل داده

با اون همه غرور و خودخواهی/حالا به دست و پات افتاده

وقتشه باور کنی حرفامو / من امتحان عشقو پس دادم

هرجوری میخوای امتحانم کن / تا آخرش پای تو وایستادم

دلبری از تو / دلبستگی از من

عاشقی از تو / وابستگی از من

گل و خار

وقتی که باز صدای آب / می پیچه توی کوچه‌ها
پُر میشه از عطر گل ها / انگار تمومِ دنیا

میشکُفه غنچه گلی / در آرزوی زندگی
براش همین کافیه که / بهش بگن تو خوشکلی!

نگاهِ گل به آسمون / یه دَم کنارش ننشست
به بوته خار دم دست/ دلش رو یک نفس نَبَست

چی شد؟! / چرا این راه ، به سراب است ؟!
این همه، خام و سست و خراب است…

یه روز یکی دید گلَ رو/خواست بچینه تاج سرُ
تیزی تیغ ها رو که دید/ عقلش بهش گفت که نرو

گُلِ به خار گفت که چرا ؟! /نمیشی از من ، تو جدا…
برو میخوام تنها باشم / تو خیلی زشتی به خدا!

یه صبح سرد خیلی زود / بوته خار اونجا نبود
با همه عشقی که داشت / با دلی که شکسته بود

چشمای گل یه وقتی دید / که دستی اونو از شاخه چید
نگاهِ گل هر جا که گشت / بوته خاری رو ندید!

چی شد؟! / چرا این راه به سراب است ؟!
این همه/ خام و سست و خراب است …!