امان از دل......

ندونستی که بعد از تو چراغ خونه خاموشه
گلهای خونه پژمرده همه حرفا فراموشه
امید با تو بودن هم درون سینه ام مرده
تو را داشتن تو این دنیا چه ساده پیشم افسرده
هنوز عطر نفسهاتو فضای خونه پر کرده
دل عاشق من اینجا بدون تو پر از درده
بیا برگرد دلم تنگه گلهای خونه بی رنگه
چه سخت منتظر موندن دلم بدجوری دل تنگه
تو که رفتی و نموندی درد عشقم رو نخوندی
این صدا پر از ترانه قلب خستمو سوزوندی
کاش می شد قصه عشقم با تو دنباله بگیره
هر چی دیوار جدایی بین ما دو تا بمیره
هنوز عطر نفسهاتو فضای خونه پر کرده
دل عاشق من اینجا بدون تو پر از درده
بیا برگرد دلم تنگه گلهای خونه بی رنگه
چه سخت منتظر موندن دلم بدجوری دل تنگه


امان از دل...........

خدای من امان از دل............

با تو عشق اسونه ....

 می خواهم از تو لبریز شوم و  از خود تهی

می خواهم خشنود مهر تو باشم و شیفته نگاه تو

می خواهم ترانه خوان لحظه هایی باشم  که اراسته است به حضور و روشنایی تو

اما افسوس که همواره  نا کام بوده ام 

فصل بیداریم سالهاست به خواب رفته 

پس با تمام وجود یاری و حضورت را  می طلبم

...

درجهان غصه کوتاهی دیوار مخور

حسرت کاخ رفیق و زر بسیار مخور

گردش چرخ نگردد به مراد دل کس

غم بی مهری این گنبد دوار مخور

انتخاب طبیعی..

وقتی زندگی حیوانات رو نگاه می کنی به  قانون بقای اصلح  داروین  یا همون انتخاب طبیعی می رسی  

ولی ایا ما حیوان هستیم که این قانون شده یکی از اصلی ترین قوانین زندگیمون ؟

یکی رو از بین ببریم تا خودمون به اوج برسیم ؟

مگه بودن یا نبودن اون فرد فرقی داره؟ 

با بودن این ادم ها بازم می تونیم به خواسته هامون برسیم  

نمی تونیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

نظر شما چی هست ؟ 

من که میگم میتونیم...

یکی از شعرهای اخوان ثالث

سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت   

    سر ها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دیده نتواند
که ره تاریک و لغزان است
و گر دست محبت سوی کس یاری
به اکراه آورد دست از بغل بیرون

که سرما سخت سوزان است

نفس کز گرمگاه سینه می آید برون ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کین است پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک


مسیحای جوانمرد من ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است آه
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی و در بگشای
منم من میهمان ........

بی گفت و گو....

زره گسسته، 

                        ز اسب اوفتاده و ، 

                                                       خسته، 

سپر به خاک نشسته 

                                شکسته شمشیرم. 

هنوز اگر چه ز خورشید 

هنوز اگر چه ز برگ 

درین غروب خزان،چشم بر نمی گیرم 

بگو در آید مرگ! 

صدای قهقهه ای گنگ،میرسد از دور: 

...ـ(کجا شنیدی کز روبه رو در آید مرگ؟ 

همیشه وقتی خنجر ز پشت سر ، ناگاه! 

میان کتف تو بنشست و ، راه آه تو بست 

نشانه ای ست که ، 

                              بی گفت و گو در آید مرگ!) 

                                                                                                     ( فریدون مشیری)