می رفتیم ، و درختان چه بلند،و تماشا چه سیاه!
راهی بود از ما تا گل هیچ.
مرگی در دامنه ها، ابری سر کوه ، مرغان لب زیست.
می خواندیم :
بی تو دری بودم به برون،و نگاهی به کران و صدایی به کویر
می رفتیم ، خاک از ما می ترسید،و زمان بر سر ما می بارید.
خندیدیم : ورطه پرید از خواب ، و نهان ها اوایی افشاندند.
ما خاموش و بیابان نگران و افق یک رشته نگاه.
بنشستیم ، تو چشمت پر نور، من دستم پر تنهایی، و زمین ها پر خواب.
خوابیدیم.می گویند : دستی در خواب گل می چید.
در سکوت غریب تنهایی ماه خیالت را در چشمه اشک
می شویم و در پاکترین گوشه قلبم می نشانم.
در سکوت تنهایی جز اشک مونسی ندارم.
اشکهایم را دوست دارم که مرهم زخم هایم می شوند.
اشکهایم را دوست دارم که صادقانه
می بارند.
اشکهایم را هدیه می کنم به دلهای بزرگی که
درد هایی خاموش دارند.
اشکهایم را به پای تو می بارم،شاید در شبهای بی تپش،
گاهی سراغی از این دل تنها بگیری.
سلام
امیدوارم حالت خوب باشه!
اشکهایم را به پای تو می بارم،شاید در شبهای بی تپش،
گاهی سراغی از این دل تنها بگیری
قشنگ بود خیلی
سلام اسمونی
مرسی که اومدی
زندگی پر از شادی باشه برات