عذاب جاده

خاطره کسی که این شعر رو اولین بار توی گوشم زمزمه کرد و برام نوشت همیشه   با من خواهد بود حتی اگه اون در کنار من نباشه(برادرم رو میگم)

  عذاب جاده
  از عذاب جاده خسته نرسیده و رسیده
  آهی از سر رسیدن نکشیده و کشیده
  غم سرگردونیام و با تو صادقانه گفتم
  اسمی که اسم شبم بود با تو عاشقانه گفتم
   
  من سرگردون ساده ، تورو صادق می دونستم
  این برام شکسته اما تورو عاشق می دونستم
   
  تو تموم طول جاده ، که افق برابرم بود
  شوق تو راه توشه ی من ، اسم تو همسفرم بود
  من دل شیشه ای ، هر جا پر شکستن که شکستم
  زیر کوه باره غصه ، هر نشستن که نشستم
  عشق تو از خاطرم برد که نحیفم و پیاده
  تورو فریاد زدم و باز خون شدم تو رگ جاده
   
  من سرگردون ساده ، تورو صادق می دونستم
  این برام شکسته اما تورو عاشق می دونستم
   
  نیزه ی نم باد شرجی ، وسط دشت تابستون
  تازیانه های رگبار ، توی چله ی زمستون
  نتونستن ، نتونستن ، کینه ی منو بگیرن
  از من خسته ی خسته ، شوق رفتنو بگیرن
   
  حالا که رسیدم اینجا ، پر قصه برا گفتن
  پرنیاز تو برای آه کشیدن و شنفتن
  تورو باخودم غریبه ، از غمم جدا می بینم
  خودمو پر از ترانه ، تورو بی صدا می بینم
   
  کی صداتو داد به مهتاب ، مهتاب و کی برد از اینجا
  اسم تو کی داد به خورشید ، خورشید و کی برد تو ابرا 
  با من رهیده از خود یک ترانه هم صدا شو
  با من از زنجیر این شهر همصدا شو و رها شو
   
   
  اون همیشه با محبت ، برای من دیگه نیستی 
  نگو صادقی به عشقت ، آخه چشمات میگه نیستی
   
  من سرگردون ساده ، تورو صادق می دونستم
  این برام شکسته اما تورو عاشق می دونستم