(.......)

 من اینجا ایستاده ام تنها ولی با یک تکیه گاه محکم تر از کوه هایی که اطراف شهرم را گرفته اند

من اینجا هستم با صدایی که سالهاست درون من خفته و به یکباره  بیدار شد

وقتی حقیقت  درونم جلوه گر شد شکستم .... ولی

صدای تو 

صدای نفسهای تو که لحظه لحظه کنارم بودی و من غافل از حضورت . یاریگرم شد و من دوباره همان مینایی هستم که باید باشم 

تو میدانی از چه سخن میگویم 

از تو 

از تویی که برای من نوشتی 

و این بار نزدیکترم به تو 

بی هیچ سایه ای از سنگینی سخن ناگفته ای  که باید از لحظه اول  گفته میشد...