سحر با باد میگفتم حدیث آرزومندی

خطاب امد که واثق شو بالطاف خداوندی 

دعای صبح و اه شب کلید گنج مقصود است 

بدین راه و روش میرو که با دلدار پیوندی

وقتی کتاب رو باز کردم دیدم این دوبیت رو مهر 86 وقتی  دانشجو بودم اول این کتاب نوشتم  ساعت 5 صبح 

چقدر دور شدم از اون روزا 

چقدر عوض شدم 

ارزوهام هم عوض شد 

اون روزا یه جورایی عاشق بودم یا شاید دوست داشتن رو با عشق اشتباه گرفته بودم ولی حالا میدونم عاشق بودن یعنی چی

 تو به من ثابت کردی که اگه کسی رو دوست داری واسه خوشبخت شدن اون حاضری از خودت و خواسته هات بگذری

حاضری سخت ترین روزا مال تو باشه تا اون همراه عذاب کشیدنت نباشه  

میدونم توی اون روزا خیلی خود خواه بودم  ولی حالا میدونم که این بار عشق و دوست داشتن رو با هم مقایسه نمیکنم 

 خیلی بیشتر از اون روزا