تقدیم به دوستی آسمونی که پر کشید و تنهام گذاشت

اسمونی هم رفت............

مثل همه آدمهایی که میان به امید موندن.....

آسمونی هم رفت درست یه شب دلگیر.......

شبی که آسمون هم همدرد غصه های من بود. آرزو کرده بودم که بارون بیاد و این آرزو برای آسمونی براورده شد........

آسمونی هم رفت و نفهمید که میتوان دوست داشت ولی عاشق نبود

دوست اسمونی من رفتی ولی یادت باشه کسی که باورت داره همیشه یه قدم جلوتر از کسی هست که دوستت داره......

مراقب خودت باش     

                                                                                                                                                                دل منم برات تنگ میشه