به آسمان بگو...

گاهی ابری بودن بهتر از پر ستاره بودن است

به آسمان بگو...

گاهی ابری بودن بهتر از پر ستاره بودن است

دلتنگم برای خودم

می خوام بنویسم از اون چیزایی که برای پنهون کردنشون به نقاشی رو اوردم اونم سخت ترین نوع نقاشی ایرانی 

همیشه یه ذهنیت داشتم  که یه روز نیمه گمشده ای که همه دنبالش هستن واسه من هم پیدا میشه  ولی این نیمه واسه ی من ادمی نبود چون هر انسانی که پاشو گذاشت توی زندگیم با عنوان دوستی بدجوری ناراحتم کرد ورفت 

حالا میدونم که چرخش این قلم مو های ظریف کوچولو روی کاغذای من تمامی غصه هامو مخفی میکنن تمامی دلتنگیهام و لحظه های سختی رو که پشت سر گذاشتم و پیش رو دارم 

میدونم که نباید دل بسته بشم 

نباید احساسم رو بگم به کسایی که اگه بفهمن دوستشون داری اونقدر ازار میدن تو رو که از این دوست داشتن پشیمون شی  

همه تلاشی که میکنم برای اینه که نمی خوام احساس کنم که بیهوده اومدم توی این دنیا  احساس که هر بار که کتاب های صادق هدایت رو خوندم به من دست داد

ولی هنوز هم عاشق خوندن اون کتاب ها هستم  چون بهم کمک کرد خودم رو پیدا کنم توی خطوط رنگ و رقص قلم رو ی کاغذ  

می خوام خودم باشم مینا 

همون مینایی که یک بار نوشتم شفاف نیست ولی حالا می خوام به وضوح به شفافی معنی اسمی که به من دادن باشم

نظرات 1 + ارسال نظر
نقاب 4 دی 1388 ساعت 06:16 ب.ظ http://negha.blogsky.com/

تصمیم خوبی گرفته اید...راهتان پایدار.

نقاشی؟!!

مرسی
نقاش نیستم یعنی شغلم نیست ولی عاشق نقاشی حرفه ای هستم
تذهیب کار میکنم این ۴ یا ۵ ساله

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد