دفتر هشتم

تو را هیچگاه نمی توانم از زندگی ام پاک کنم چون تو پاک هستی 
می توانم تو را خط خطی کنم که آن وقت در زندان خط هایم برای همیشه ماندگار میشوی 
و وقتی که نیستی بی رنگی روزهایم را با مداد رنگی های یادت رنگ می زنم...
با مداد رنگی روز آمدنت را نقاشی میکنم و جاده های رفتنت را خط خطی! کسی برای من نیست. بیا غلط های زندگیم را به من بگو و زیر اشتباهتم را خط بکش. بودنت مثل دریایی مرا در بر میگیرد آنجا که تو هستی، ماهی ها هم نمیتوانند بییند چه رسد به من! کدام صبح میایی؟ کدام چمدان مال توست؟ کدام دست تو را به من میرساند؟ کدام روز مال من میشوی؟

بیا که درد دلم را فقط تو میفهمی ...