این یکی از شعر های دوران کودکی من هست زمانی که ۵ یا ۶ ساله بودم
این شعر رو حفظ کردم و هنوز هم به خاطرم مونده
کاش بابا بودم
قد بلند و باریک
تا نمی ترسیدم
از اتاق تاریک
چای را می خوردم
با دو نان سنگک
وقت بیرون رفتن
می زدم من عینک
کاش در جیبم بود
پول خرج خانه
می زدم صبح و شب
موی خود را شانه
هر چه مادر می خواست
می خریدم تنها
دستهایم پر بود
مثل دست بابا
(مصطفی رحماندوست)
سهم تو ، سهم من
سهم تو
شوق دلم
مستی من
از نفس باور عشق
در نوازشگری خاطره ات
سهم من
آمدن حس نیاز
این اسارتگر بستان وجود
در پی جستن تصویر نهان
از گهر هم نفسی
سهم تو
حس تلاطم
غزل موج غرور
سفر ابر ملالت زده
در زمزمه بارش چشم
سهم من
رخوت هم فاز شدن
با تپش آینه ات
شعله لحظه دلباختنت
از نگه قاتل من
سهم تو
بو سه بر این
مخمل گیسوی بلند
رخ ز مستی زده
تا پیچ و گذار کمرم
سهم من
لمس نگاهت
گذر پیچک عشق
دور این قامت من
در پی تسخیر دلم
سهم تو
شعر تب غرق شدن
آمدن فصل نیاز
مردن از سوختن و
زنده شدن در شب راز
اونی که یار تو بود،
اگه غمخوار تو بود،
قلبش رو پس نمی داد
دل به هر کس نمی داد،
دل می گفت مقدسه عشق اون برام بسه ،
از نگاش نفهمیدم که دروغ وهوسه،
غصه خوردن نداره ،
گریه کردن نداره،
به یه قلب بی وفا دل سپردن نداره،
آخر قصه چی شد،
قلب اون مال کی شد ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اون که از من پر گرفت چی می خواستیم وچی شد .
اونی که مال تو بود
اگه لایق تو بود
تورو تنها نمی ذاشت،
با خودت جا نمی ذاشت...
اونی که یار تو بود،
اگه غمخوار تو بود،
قلبش رو پس نمی داد دل به هر کس نمی داد.
آمد شبی دگر که دوباره رها شود
از فکر تو حس محبت و احساس
آرام ترین شبی است که با تو ام ولی سکوت
از من سکوت است و از تو یک سره سکوت
میدانمت که به چه خوابی و زچه خواب رفته ای
بادل چه راز ها که در این شب نگفته ای
باری تو با هزار ناز خفته ای
درشب چو زوزه ای بی قرار نشته ام
همرنگ شاد غنچه ای از تو شکفته ام
سرد است هوای خانه چه بی صدا
اما به گرمی صدای تو من گرم نشسته ام
من گریه نخواهم کرد
من اشک نخواهم ریخت
من خسته نخواهم شد
افسرده نخوام شد
فریاد زنم فریاد: من عشق نمی خواهم ، معشوق نمی خواهم
می خندم و می رقصم
فریاد زنم ، فریاد این گونه خزانم را در عشق نهان کردم من درد جدابودن ، بر گور عیان کردم
افسوس نخواهم خورد ، افسانه نمی بافم
بر شانه هربادی ، کاشانه نمی سازم
من زشت نمی گویم ، بر چهره ی معشوقم
او خوب و وفادار است ، من خسته و رنجورم
امروز چنان دیروز
افسوس نخواهم خورد
من یاد گرفتم عشق
بیگانه نمی داند
لیکن به دل شادم
سرمشق کنم امروز
دنیای خودم گرم است
من دوست نمی خواهم
سلام
سلام به همه مردم ایران عزیزمون
یه شب یلدای دیگه و یه سال دیگه کنار هم بودن.....
شبی پر ستاره و پر از لبخندهای گرم برای همتون آرزو می کنم ....
بهترین یلدا رو داشته باشین...
شب همگی خوش و پر از شادی
یلدا مبارک هم وطن